Երբ մի քանի օր առաջ հրապարակեցի Պիդռոկրատիա գրառումս, որն ուներ կիսաերգիծական երանգ, բուռն քննարկումներ ծավալվեցին մեկնաբանություններում: Մի շարք մարդիկ սկսեցին գլխիս քարոզ կարդալ լատենտ հոմոսեքսուալիստ լինելուս մասին, մարդու իրավունքները խախտելու մասին, անգրագիտությանս մասին և այլն: Մի այլ խումբ էլ, որոնք ինձ հետ էին սոլիդար իրենց դիրքորոշումում զբաղված էին ինձ հետ հավասար մեր պիդռների ու նրանց պաշտպանների թեզերին հակաթեզեր բերելով: Մի խոսքով, սրա մասին չէ, որ ուզում եմ խոսել այս անգամ, պարզապես սույն սուբյեկտը, որը գլխիս քարոզ կարդացողներից էր նաև ունի սեփական բլոգը, որը կոչվում է Երկնքի Մարդիկ, Ծիածանի Որդիները (դե ասենք ժողովուրդը իրանց, որպես կանոն ուրիշ բանի որդիներա կոչում, բայց դե հարցը դա չէ):
Ոնց եղավ, մեր տղերքից մեկը ինձ ուղղարկեց այդ բլոգում տեղ գտած գրառումներից մեկի հղումը, որը կարդալուց հետո մազերս բիզ-բիզ կանգնեցին: Հասկանում եք, ես համբերատար մարդ եմ, ես շատ բաների հեգնանքով կարող եմ մոտենալ, շատ հաարցերի վրա աչք փակել, շատ հարցեր էլ կարող եմ քննադատել առանց էմոցիոնալ վիճակներում հայտնվելու, բայց այն, (ավելին …)
antiliberast 