Չորս ամենավտանգավոր երևույթները, որոնք կարող են կործանել մեզ

Ցանկացած պետության պետականության հիմքում ընկած է այդ պետության հասարակությունը. որքան ավելի միավորված ու առողջ է հասարակությունը, այնքան ավելի կայուն ու ազատ է պետությունը։ Միևնույն ժամանակ, ցանկացած հասարակությունը ընթանում են տարաբնույթ գործընթացներ, որոնք միշտ չէ, որ նպաստում են հասարակության առողջացմանն ու զարգացմանը, իսկ հաճախ էլ ամբողջովին հակառակ ազդեցություն են ունենում։ Ուզում եմ խոսել մեր հասրակությունում առկա չորս երևույթների մասին, որոնք ըստ իս, մեծագույ վտանգ են ներկայացնում ինչպես մեր հասարակության, այնպես էլ առհասարակ պետության ու պետականության համար։ 

«Բազմազանները» և իշխանությունները պետք է սերտեն Նյուտոնի 3-րդ օրենքը

Եթե մեր բազմազանները ու դրանց համար դոշ տվողները դպրոցում չալարեին ու ֆիզիկա մի քիչ ավելի լավ սովորեին, ապա իրենք անպայման կիմանային, որ համաձայն Նյուտոնի 3-րդ օրենքի՝ ցանկացած ազդեցություն ծնում է հակազդեցություն։ Ընդ որում, այս բանաձևը կիրառելի է ոչ միայն զուտ ֆիզիկական երևույթների համար, այլև սոցիալ-քաղաքական և հոգեբանական երևույթների համար։ Հետևաբար, որքան ավելի շատ են նրանք ուժեղածնում պրեսսինգը հասարակության վրա՝ փորձելով իրենց խիստ ոչ պոպուլյար աշխարհայացքը ու արժեհամակարգը փաթաթել մեծամասնության վզին, այնքան ավելի է ուժեղանում հակազդեցությունը դրան։

Իրենք այս ամենը չգիտեն որպես կանոն, չեն գիտակցում, սակայն կան այնպիսի տականքներ նրանց մեջ, որոնք քաջ գիտակցում են այս ամենը ու դիտավորյալ սադրում են, որպեսզի հնարավորինս ուժեղ հակազդեցություն լինի՝ ծայրահեղական դրսևորումներով զուգորդված։ Քոչարյանի վերադառնալու մասին

Նորից հոմոսեքսուալիզմի ու հեռուստատեսության մասին

Ժող ջան, իրոք զահլես գնացելա գոմիկներին քլնգելուց ու հիմա ոչ էնքան իրանց եմ քլնգելու, ինչքան մեր որոշ հեռուստաալիքների՝ գոմիկների շուրջ աժիոտաժ ստեղծելու ու ոչ պրոֆեսսիոնալիզմի համար։ Ուրեմն Հայաստանում էլ երևի մարդ չմնաց, որ չարտահայտվի էդ գեյ կլուբի պայթեցման մասին, սակայն եթե չլիներ հեռուստատեսության և ԶԼՄ-ների ֆակտորը, այդ պատմությունն արդեն մոռացված կլիներ, բայց արի ու տես, որ չէին կարա մեր որոշ լրատվամիջոցներ ձեռքներից բաց թողնեին փիառվելու նման հոյակապ հնարավորություն ու չգիտեմ, պատահականություն է, թե դիտավորություն, բայց կրակի վրա ամենաշատ յուղը լցրաց հեռուստաալիքը Կենտրոնն էր, իսկ համացանցում՝ civilnet-ը… կարծում եմ պետք չի բացաատրել, թե կոնկրետ որ քաղաքական ուժին են պատկանում այս երկու լրատվամիջոցներն էլ…

Մինչ բուն թեմային անցնելը, մի դեպք պատմեմ։ Կհիշեք, որ սրանից մի քանի ամիս առաջ, էն Գոռ Թամազյանին տարել էին Հ1-ի «Ազատ Գոտի» ու մեր ֆաշիստը նենց փառահեղ էր հանդես եկել, որ ակամայից հասարակության մի հատվածի մոտ սիմպատիիաներ էր առաջացել նրա ընդդիմախոս կողմի հանդեպ, որը եթե հիշում եք, բաղկացած էր մեղմ ասած պռո-գոմիկից, սատանիստից և ֆեմինիստկից (3 в одном էլի)։ Էդ հաղորդումից հետո քննարկվում էր մի հատ էլ հաղորդում նկարելու տարբերակը, այս անգամ հենց հոմոսեքսուալիզմի քարոզչության մասին ու որպես ընդդիմախոս կողմի թեկնածու նաև կար իմ թեկնածությունը, սակայն երկար-բարակ բանակցություններից հետո, այդ հաղորդումը չնկարահանվեց, մասավորապես ելնելով այն հանգամանքից, որ անկախ նրանից, թե ինչքանով կհաջողվի հաղորդման ընթացքում տվյալ հաղորդմանը ռո-գոմիկական կողմին, միևնույն է, եթե նրանց եթեր տրամադրվի, դա ինքնստինքյան կնպաստի նրանց լեգիտիմացիային ու էլ ավելի պոպուլյարիզացիային։ Ընդհանուր առամաբ հաամաձայն եմ նման դիրքորոշման հետ։

Մեզ ասում են դուք հոմոֆոբ եք, իսկ իրե՞նք

Չորեքշաբթի օրն արդեն պատրաստվում էի քնել, մեկ էլ ասի բեր օրերից մի օր քիչ մը տելեվիզր նայեմ։ Քանի որ հայկական հեռուստաալիքներ նայելն ինձ համար նույնն է, ինչ անզեն աչքերով սվառկային նայելը՝ միանգամից սկսի ռուսական ալիքները տնտղել։ Ու սենց ալիքները փոխելուց առնչվեցի «Исторический процесс» հաղորդմանը, որտեղ այդ անգաամ քննարկում էին սեռական փոքրամասնությունների հիմնախնդիրը ու Ռուսաստանի պետդումայում առաջադրված՝ անչափահասներին հոմոսեքսուալիզմի քարոզումը քրեականացնող օրինագիծը։ Իմաստ չկաա հիմա ամբողջ հաղղորդումը պատմելու, բայց մի խիստ հետաքրքիր փաստ իմացա այն նայելիս, պատմեմ դրա մասին, ինչպես նաև մի քիչ կիսվեմ մտորումներովս, թե ինչքանով է ակտուալ Հայաստաննում ևս նման օրինագիծ ընդունելու տարբերակը։

Ի պաշտպանություն Մարիամախոտ Սուխուդյանի

Հիշում ե՞ք, վերջերս գրել էի երկակի ստանդարտների՝ հատկապես մեր երկրում դրանց հիմնական կիրառող սեռական փոքրամասնությունների, աղանդների ու դրանց ադվակատների մասին։ Կհիշեք երևի նաև այն, որ ես բավականին քննադատական մոտեցում ունեի ու ունեմ Մաշտոցի Պուրակում ծավալված դեպքերի վերաբերյալ։ Սակայն օրեր առաջ մի միջադեպ եղավ, որը լայն արձագանք գտավ թե բլոգոլորտում, թե ֆեյսբուքում. բնապահպան Մարիամախոտը ֆեյսբուքյան իր էջում անզգուշություն էր ունեցել դնել նյութումս առկա դեմոտիվատորը ինչից հետո մի իսկական արշավ ու վայնասուն սկսվեց Մարիամի ու նրան սատարողների դեմ։ Դե իհարկե, ամենաբարձր վայնասունը հանողները գոմիկներն էին ու իրանց ախպերությունը։
Չնայած էլի չեմ ընկալում ու աջակցում Մարիամենց պայքարի բոլոր դրսևորումներն ու պատմությունը, բայց զուտ արդարությունից ելնելով ուզում եմ իմ աջակցությունը հայտնեմ նրան այս գրառման տեսքով։ Ակամայից հիշում ես էն շատ իմաստուն աֆորիզմը. «Հեղափոխություններ կազմակերպում են հանճարներ, իրականացնում են ֆանատաներ, իսկ վայելում են տականքներ»։

Փոքրամասնություններն ու երկակի ստանդարտները

Հիրավի, էս մեր փոքրամասնություններն ու առհասարակ լիբեռաստները լրիվ են ցնդել իրանց լոլոներից։ Երեկ մեկ, էսօր երկու, իսկ գոմիկները արդեն հաթաթա են անում նորմալների վրա, աղանդավորները՝ քրիստոնյաների վրա ու սա ուղղեկցվում է երկակի ստանդարտների համատարած ու տոտալ կիրառմամբ։ Ակամայից երանի ես տալիս էն ժամանակներին, երբ սրանց գլուխներին բամփում էին, երբ ծպտալու փորձ էլ չէ էէէէէէ, լույս աշխարհ դուրս գալու փորձ էին անում։

Եվրոինտեգրացիայի ցավը տանեմ, ինչքան ուռոդ կար, զուբրիտ արեց մարդու իրավունքները ու կլիշե ֆրազերը, դրանցից էլ թվով ավելի շատ զոմբիներ լսեցին ու հավատացին դրանց ու հիմա արդեն ականատես ենք լինում մի իրավճակի, որ իրավացիության ու արդարության չափանիշ ու չափորոշիչ են դառնում էն ամենազզվելի դեմքերը, որոնց հնարավորա ճարել էս մեր պստիկ երկրում։ Ընդ որում, բոլոր այն բաները որ մեզ՝ նորմալ ու ադեկվատ մեծամասնության ներկայացուցիչներին չի կարելի, իրենց ոչ միայն կարելի է, այլ սամո սաբոյ ակնկալվող բաներ են։

Առնականությունն արդեն ամոթ բանա

Երեկ կիրակի էր ու ես լարված աշխատանքային շաբաթից հետո, որոշել էի մի ամբողջ օր կոմպին չմոտենամ ու ուղղակի բազմոցի վրա թավալ գամ, գարեջուր խմեմ, հեռուստացույց նայեմ: Եթե առաջին երկուսն անելը մոտս վիրտուոզային ստացվեց, ապա հեռուստացույց նայելը դառավ մի հատ էկզեկուցիա: Ոնց եղավ, ալիքները փոխելուց անընդհատ հայ հաղորդավարների ու սերիալային դերասանների դեմքեր էին խոշոր պլանով երևում ու իմ մոտ տպավորություն ստեղծվեց, որ մեր հայ հեռուստատեսությունում արդեն զապադլոյա առնականության նշույլ պարունակող տղամարդկանց ցույց տալը: Ասի չէ, աչքիս ինձա թվում ու սկսեցի ավելի երկար ֆիքսվել ալիքների վրա ու …

Ես չեմ հասկանում, հիմա ոնց են տելեներում գործի ընդունում, բայց աչքիս վերջին

Զզվել եմ մթոմ նացիոնալիստներից

Այ մարդ, արդեն ներվերս խառնվումա իրար, երբ ամեն պատեհ ու անպատեհ առիթով, ինչ որ փթիր սկսումա փռթել հայ ժողովրդի եզակիությունից, Հայաստանի կայսերական նկրտումներից, ազգային առաքելությունից, ազգայնականությունից ու առհասարակ հայոց պատմությունից: Մի կողմից նեռվայնացնումա, որ խոսացողները` որպես կանոն փթիրներ են, մյուս կողմից էլ էն, որ սկսում են էս թեման մաժմժել ամենաախմախ առիթներով:
Հասկանում եք, ես ներվայնանում եմ, երբ փետրվարի 23-ին մեկ էլ տեսնում ես ոմն սուբյեկտներ լատինատառ հայերենով սկսում են էշ-էշ դուրս տալ, որ վիձիտե լիիի, էդ հայկական տոն չի, ռուսականա ու ապազգայինա դա նշելը: Ասա այ ոչխար, դա Սովետական Միության բանակի օրնա, որում ծառայել են նաև հայերը, ու ինչքանով որ ռուսների տոննա, էնքանով էլ էն հայ մարդկանցնա, ովքեր ծառայել են ընդհանուր հայրենիքին: Բացի դրանից, ինչ եք զոմբիացել? Եթե չի կարելի նշել հայրենիքի պաշտպանի օրը, ապա ինչու է կարելի նշել ասենք Նոր Տարին, Մարտի 8-ը, և այլ տոներ: Չէ որ սրանցից ոչ մեկը ոչ բնիկ հայկականա, ոչ էլ առհասարակ հայերի կողմիցա ստեղծվել:

Թիրախները` բանակն ու եկեղեցին

Ի՞նչ է պետք մի որևէ ժողովրդի ստրկացնելու ու հլու ծառա սարքելու համար: Ոմանք կասեն, ո պարզապես ռազմական օկուպացիան բավական է, իսկ ես ասում եմ, որ դա այդպես չէ: Ասեմ ավելին, եթե չես զրկում ժողովրդին իր հենքերից, օկուպացիան միայն ավելի է ուժեղացնելու այդ ժողովրդի ոգին ու միասնականությունը: Այ, եթե զրկում են ժողովրդին այն արժեքներից, որոնք բարոյական ու գաղափարախոսական հիմք են հանդիսանում մարդկանց համար, որոնք մարմնավորում են ժողովրդի ու պետականության ինքնագիտակցությունը, ապա արդեն գործ ենք ունենում ոչ թե կոնսոլիդացված մարդկային ամբողջության հետ, այլ անողնաշար ինչ որ զանգվածների, որոնցում, լավագույն դեպքում կան միայն առանձին չկոտրված անհատկանություններ:
Ինչու՞ եմ ես գրում սա: Ես գնալով ավելի հստակ եմ տեսնում, թե կոնկրետ ինչ պրոցեսսներ են նախանշվել արդեն: Վերջին մի քանի ամիսները պարզապես ակնհայտորեն ցույց տվեցին, որ կան ինչ որ շահագրգիռ կողմեր, որոնք շատ հետևողական ու մանրամասն պլանավորված

Գյուլլելն էլ քիչա…

Երբ մի քանի օր առաջ հրապարակեցի Պիդռոկրատիա գրառումս, որն ուներ կիսաերգիծական երանգ, բուռն քննարկումներ ծավալվեցին մեկնաբանություններում: Մի շարք մարդիկ սկսեցին գլխիս քարոզ կարդալ լատենտ հոմոսեքսուալիստ լինելուս մասին, մարդու իրավունքները խախտելու մասին, անգրագիտությանս մասին և այլն: Մի այլ խումբ էլ, որոնք ինձ հետ էին սոլիդար իրենց դիրքորոշումում զբաղված էին ինձ հետ հավասար մեր պիդռների ու նրանց պաշտպանների թեզերին հակաթեզեր բերելով: Մի խոսքով, սրա մասին չէ, որ ուզում եմ խոսել այս անգամ, պարզապես սույն սուբյեկտը, որը գլխիս քարոզ կարդացողներից էր նաև ունի սեփական բլոգը, որը կոչվում է Երկնքի Մարդիկ, Ծիածանի Որդիները (դե ասենք ժողովուրդը իրանց, որպես կանոն ուրիշ բանի որդիներա կոչում, բայց դե հարցը դա չէ):

Ոնց եղավ, մեր տղերքից մեկը ինձ ուղղարկեց այդ բլոգում տեղ գտած գրառումներից մեկի հղումը, որը կարդալուց հետո մազերս բիզ-բիզ կանգնեցին: Հասկանում եք, ես համբերատար մարդ եմ, ես շատ բաների հեգնանքով կարող եմ մոտենալ, շատ հաարցերի վրա աչք փակել, շատ հարցեր էլ կարող եմ քննադատել առանց էմոցիոնալ վիճակներում հայտնվելու, բայց այն,