ԱՄՆ-ը ռազմանավեր է ուղղարկել Լիբիայի ափերի մոտ

ԱՄՆ-ի պատասխանը երկար սպասել չտվեց. Երկու ռազմանավ՝ Թոմահավկ հրթիռներով զինված և ծովային հետևակայիններով բեռնված, ուղևորվել են դեպի Լիբիա։ Սա որակվում է, որպես պատասխան՝ Լիբիայում ԱՄՆ դեսպանի երեկվա սպանության համար։ Թեև ես այդքան էլ վստահ չեմ այս պնդման հարցում, սակայն, չէի էլ ասի, որ շատ թերահավատորեն եմ վերաբերվում, որովհետև գործ ունենք ԱՄՆ իմիջի հետ։

Մի կողմից, ԱՄՆ ռազմական դոկտրինի կետերից մեկի համաձաայն, ԱՄՆ նավատորմը պետք է մոտենա մոլորակի ցանկացած կետի, որտեղ կա անկայունություն, ուստի միայն սա բավարար է՝ բացատրելու վերոնշյալ երկու նավերի մանյովրները, բայց այլ հարց է, թե արդյո՞ք ԱՄՆ կկիրառի նավերի հարվածային ուժն ու դրանցում առկա զորքերը՝ պատժիչ գործողությունների համար, թե՞ պարզապես ականատես կլինենք պրոֆելակտիկ միջոցառման, որն այսքանով էլ կսահմանափակվի։

Между молотом и наковальней: Евразийский Союз или Евросоюз?

Я уже писал о том, что с недавних пор прозападно настроенные силы начали какие то конвульсивные движения в связи с активизацией России в нашем регионе и на всем постсоветском пространстве. То что большенство простого люда ностальгирует по СССР — факт, то что большинству народа как минимум непонятна, что же выигрывает Армения от евроинтеграционных процессов, а как максимум, этому большенству под конец осточертели двойные стандары и либерастические заморочки Запада. 

Разница между свободой и вседозволенностю: журналюгам посвящается

Еще со времен пресловутой перестойки почти во всем постсоветском пространстве вошли в обиход такие понятия как Гласность и Свобода Слова. Последняя вообще была возведена в ранг культа на ряду с другими изврщениями истинной свободы, которые в целом назывются Права Человека. Тренд уже не нов сам по себе, но метастазы на местах разные, но во всех бывших республиках СССР всю эту либеральную ахинею объединяет одно — извращение истинных смыслов.

Եվրոպացիք ՀԱԿ-ի պորտը տեղն են դրել

Էսօր առավոտ բարի լույսով մի հատ զավեշտալի լուր կարդացի Haynews.am-ում։ Կհիշե՞ք, որ սրանից մի քանի օր առաջ Հայաստան էր ժամանել Եվրոպայի լիբերալ-դեմոկրատական և բարեփոխումների կուսակցության պատվիրաությունը և մի շարք հանդիպումներից հետո հայրենական կուսակցությունների ներկայացուցիչների հետ, հայտարարություն էր տարածել առ այն, որ խորհրդարանական ընտրությունները իրականում առաջընթաց կարելի է համարել ժողովրդավարացման տեսակետից։ Հիմա մի կողմ դնեմ այն հանգամանքը, որ ինձ խորապես պո բառաաբանույա Հայաստանի ժողովրդավարացման հարցը (նախ չեմ հավատում, որ տենց բան կա և հետո էլ, առավել ևս չեմ հավատում, որ Հայաստանում տենց բան կարողա լինի) ու հատկապես պո բառաբանույա, թե ինչ կարծիք ունեն դրա շուրջ տարբեր արևմտյան քաղաքական ուժեր և խմբակներ, բայց այս մի դեպքն ուրիշա։

Քաղականացված ուսխորհուրդների ու դեգրադացված ուսանողների մասին

Մեր իշխանություններն ու բոլոր հիմնական ուժերը զօր ու գիշեր մեզ պատմում են, որ ինչ արվումա — չի արվում, դա բաղձալի եվրոինտեգրացիայի համար արվում։ Դնենք մի կողմ այն հարցը, թե արդյոք հնարավոր է ու առհասարակ պետք է նման ինտեգրացիա մեզ, թե ոչ։ Ուզում եմ այս անգամ էլ խոսել հերթական հակասության մեջ քաղաքական ուժերի գործերի հերթական անհամապատասխանությունը նրանց թեզերին։
Հայտնի է, որ էդ չարաբաստիկ եվրոպայում հասարակության քաղաքական առողջության գրավականներից մեկը ակտիվ երիտասարդություն ու հատկապես ակտիվ ուսանողություն ունենալն է։ Ի՞նչ եք կարծում, հնարավոր է արդյոք, որ եվրոպական որևէ համալսարանում տեսնեք ասենք քրիստոնյա-դեմոկրատական կուսակցության կրծքանշանը դոշին խփած ման եկող ուսխորհրդի նախագահ։ Իհարկե ոչ, որովհետև արևմտյան ուսանողական էթիկայի մեջ գրեթե անընդունելի քայլ է քաղաքական որևէ կուսակցության լոբբիզմով զբաղվել ու հանուն դրա օգտագործել այլ ուսանողների։

Իսկ դուք ասում էիք դեմոկրատիա

Երբ դեռ Արաբական Գարուն կոչվող գլոբալ ֆարսը դեռ նոր էր սկսվել, երբ դեռ Կադաֆֆին բբարեհաջող չփխում էր խիստ դեմոկրատ ու բարի ընդդիմությանը, երբ Եգիպտոսում նոր էին Մուբարաքին մուբարաքել, մեր, ու ոչ միայն մեր տոլերանտ-լիբեռաստ մասսան իրանց ճղում էր, որ սա հիասքանչ է, սա արաբական ժողովրդների զարթոնքն է, սա դեմոկրատիայի հաղթարշավն է։ Արդեն մի տարի է անցել, հիմա Մուբարաքին փակել են, Կադաֆֆին հերոսաբար զոհվեց, Թունիսում ու Ալժիրում մոմ են վառում, որ Տուառեգների ապսստամբ ցեղերը մենակ Մալիով յոլլա գնան ու չորոշեն մի քիչ էլ իրենց մոտ Շարիա օրենսդրություն տարածել, Սիրիայում տուրուդմփոցը շարունակվումա (լավա տուզիկ Մեդվեդևը էս անգամ էլ կուտ չկերավ ու վետո արեց ՄԱԿ-ի պատժիչ բանաձևը)… մի խոսքով կաշայա։

Վերլուծելով Ազատ Դեմոկրատներին

Երեկ կայացավ Ազատ Դեմոկրատներ նորաթուխ կուսակցության համագումարը։ Ոչ իրազեկ մարդկանց տեղեկացնեմ, որ այս կուսակցությունը հիմնականում կազմված է նախիկն կոնգրեսականներից, որոնք ժամանկին տրոհվեցին ՀԱԿ-ից, որովհետև չէին դավանում ՀԱԿ-ում առկա բոլշևիկական մոտցումները։ Հիմա, այս կուսակցությունը դաշինքի մեջ է մտել Ժառանգության հետ և ընտրություններին մասնաակցելու է վերջինիս հետ ընդհանուր ընտրացուցակով։ Էս ներածակաան մասը, հիմա եկեք հասկանանք ով են իրենք ու ինչ են ուզում, իսկ դրա համար շատ հեռու գնալ պետք չի, ուղղակի եկեք վերլուծենք ԱԴ առաջնորդ Քոբոբելյանի ելույթը։

Պետությունն այսօր կանգնած է ոչ միայն խորը սոցիալ-տնտեսական, այլեւ իրավական, պետական կառավարման ճգնաժամի առաջ: Դա բոլորիս համար ակնհայտ է եւ դառը իրողություն: Իմ խորին համոմզմաբ, դրա պատճառներն առաջին հերթին իրական մրցակցության եւ անկախ դատական համակագի բացակայությունն են: 

Հերթական տականքային թեզը

Առաջին անգամ Հայաստանում լսեցի մոլորակի գերբնակեցվածության հարցը լուծելու հնարավոր ամենաաֆաշիստական թեզը, ըստ որի, պետք է մոլորակի բնակչությունը նվազի մոտ 3 միլլիարդով, որպեսզի ռսուրսները բավարարեն բոլորին: Այս թեզը հնչեցնողը ինքը բնավ վատ մարդ չէր ու երբ ես իրեն բացատրեցի նման տեսակետի ստորության պատճառները, նա համաձայնեց, որ ես իրավացի եմ: Ուզում եմ մի երկու բառով Ձեզ հետ էլ կիսվեմ այս թեզի պատմության մասին, ինչպես նաև դրա վտանգավորության:
Ողջ աշխարհում գնալով ավելի ակնհայտ է սկսվել քարոզվել այն թեզը, որ մարդկության բազմաթիվ խնդիրներ կապված են մոլորակի գերբնակեցվածության հետ ու եթե այս հարցը լուծվի, ապա կբարձրանա ընդհանուր կենսամակարդակը: Այնքան էն լպիրշացել այդ տականքները, որ անգամ թվեր են հնչեցնում, թե կոնկրետ ինչքանով պետք է պակասեցվի` 50-80 տոկոսով…

Ցավոք սրտի, շատ մարդիկ, մանրից սկսում են հավատալ այս ցինիզմի գագաթնակետ հանդիսացող թեզին ու կամա թե ակամա, ուղղակիորեն կամ անուղղակի, սկսում են կյանքի կոչել բոլոր նախադրյալները, որոնք անհրաժեշտ են “բարեկեցիկ ու լուսավոր” ապագայի կերտման այս մեթոդի իրականացման համար: Իսկ գիտեք

Ինչու ենք պաչում եվրոպական տուտուզը

Այ մարդ, ես էլ կարծում էի, թե մենակ Վրաստանի ջահելություննա տառապում եվրոպաֆիլիայով, բայց արի ու տես, որ մեր մոտ էլ քիչ չեն էնպիսի պայծառ ուղեղներ, որոնք մեր ազգի համար միակ այլընտրանքը տեսնում են Եվրոպայի հետ համատեղ ապագա կառուցլու մեջ: Լավ, ասենք մարդիկ պատմություն չգիտեն, կամ գիտեն այն “պատմությունը”, որը իրենց մատուցվել է տարիների ընթացքում` լուրջ դոզաներով, բայց հո դա չի զրկում մարդուն տարրական տրամաբանությունից ու ի վերջո հպարտությունից: Հիշեք մարդիկ, Եվրոպան երբեք ու ոչ ոքի չի ընդունել, որպես իրեն հավասարի: Անցկացնենք համեմատականներ և գտնենք ակտուալ պատճառահետևանքային կապերը:

Եվրոինտեգրացիան, վարչապետը, հեծանիվն ու ես

Այ ժողովուրդ ջան, էսօր քիչ էր մնում կուտը ուտեի ու սկսեի հավատալ, որ ես իրականաում սխալվում էի որոշ գնահատականներիս մեջ՝ մեր երկիրը խիստ կարիք ունի եվրոինտեգրման, մեր չինովնիկները իրականում սրբեր են ու նույնիսկ նրան, որ գոյաբանական հենքերը կօգնեն մեզ դուրս գալ ճգնաժամից… քիչ էր մնում, բայց չեղավ: