Այն չարաբաստիկ օրվանից, երբ մեր փառապանծ չինովնիկները որոշեցին, որ էլ կանգնած ուղևորներով երթուղայիններ չպետք է լինեն, սովորական երևանցու կյանքը վերածվեց իսկական մղձավանջի ու ես բացառություն չեմ այս առումով։ Իբր շատ գոհ էինք առանց այն էլ ծանրաբեռնված տրանսպորտի աշխատանքից, հիմա էլ վերադառնում ենք 90-ականները ու պատկերը լիարժեքության համար, մենայն իշաոտնուկներով Երազներն են պակասում, մեկ էլ Պազիկները։ Արդյունքում, ես մի քանի օրվա մեջ տաքսիների վրա ծախսեցի չնախատեսված գումար, որպեսզի ոչ այնքան չուշանամ աշխատանից, այլ գոնե հասնեմ աշխատավայր։
Ու ի՞նչում է պատճառը։ Նրանում, որ ոմն դիլետանտ չինովնիկ կամ չինովնիկների խումբ իր կարճ խելքով որոշել էր կտրուկ լուծում տալ հարցին, առանց հասկանալու, որ հարցը զուտ երթուղայինների կապրիզը չի, որ կանգնած ուղևորներ են տանում և նման ռադիկալ որոշումը առնվազն վաղաժամ էր, որովհետև դրա հետևանքները, որ մենք ըմբոշխնում ենք հիմա, վերջնականապես կպարալիզեն տրանսպորտային ցանցը։ (ավելին …)
antiliberast 