Ինչպես անգամ ամենաառողջ ու ամենակուռ արժեհամակարգի հերն անիծել կամ «Օվերտրոնի պատուհանի» մասին

Շատ կարևոր ու ակտուալ նյութ, որը պարզապես անհրաժեշտ է կարդալ:

Մեր ու ոչ միայն մեր հասարակությունը պարբերաբար իրար է խաառնվում ու սարսափում է արժեհամակարգային այն «նորարարություններից», որոնք գալիս են առավելապես Արևմուտքից: Դեռ մի 100 տարի առաջ անհնար էր պատկերացնել, որ ասենք համասեռամոլությունը կսկսեն մատուցել որպես նորմա, 50 տարի առաջ անհնար էր թվում, որ ամուսնությունը միանշանակորեն չի ընկալվի, որպես կնոջ ու տղամարդու միջև կնքված միություն, դեռ 10 տարի առաջ էլ անհնար էր պատկերացնել, որ միասեռ զույգերը երեխաներ կորդեգրեն, իսկ եվրատեսիլատիպ տեղերում կհաղթեն թրաշով անասուններ:

Չեմ ուզում ֆիքսվեմ միայն սեռական այլասերվածությունների վրա, ես պարզապես բերեցի արդեն իսկ կոտրված ու նորմա դարձած ինչ որ տաբուի օրինակ: Նույն հաջողությամբ կարելի է նույնիսկ ամենասարսափելի ու անհնարին թվացող տաբուն աստիճանաբար դարձնել նորմա և դրա համար գոյություն ունի հատուկ տեխնոլոգիա, որը ստացել է այդ տեխնոլոգիան մշակած ու հստակ սահմանած գիտնականի անուի անունը՝ «Օվերտրոնի պատուհան»: Ինչպե՞ս է աշխատում ու ի՞նչ է իրենից ներկայացնում այս տեխնոլոգիան:

Շատ պրիմիտիվ կլինի ասել, որ սա ուղեղների լվացում է, որովհետև դա ավելի խորու և ավելի հեռահար ազդեցություն և արդյունքներ բերող պրոցեսս է: Ի՞նչն է դարձնում այն բացառիկ. «Օվերտրոնի պատուհանը» երաշխավորում է գրեթե 100 տոկոսանոց արդյունք, եթե դրանում նկարագրված մեխանիզմներն ու ինստրումնենտները ճիշտ են կիրառվում:

Անկախության, հայրենասիրության և դեմագոգիայի մասին

Էսօր առավոտվանից հայտվել եմ ֆեյսբուքահայության ուշադրության կենտրոնում, որովետև երեկվա գրառմանս տակ ծավալված քննարկումների ամբողջությունից ֆեյսբուքյան օգտատերերից մեկը չէր ալարել ու սքրինշոթ էր արել հրապարակավ գրված մեկնաբանություններից մեկը ու ընդգծելով ընդհանուր մտքից մի նախադասություն (Ես ընդհանրապես անկախության կողմնակից չեմ ու ուզում եմ Սովետը վերականգնվի) հրապարակել էր իր էջում, մի բան էլ իր կողմից «համեմելով», որ Blog News-ի խմբագրերից մեկը ԴԵՄ է անկախությանը։

Ու դուք տեսնեք իչպիսի կրքե՜ր, ինչպիսի՜ հայտարարություններ ու ռեպլիկներ այդ մտքի հեղինակկի հասցեին, հասան նրան, որ ինձ սրբապղծության մեջ մեղադրեցին (գլուխները պատով տվեցին)։ Հիմա ինչի մասին եմ ուզում խոսել ես։ Բնականաբար չեմ պատրաստվում ոչ ներողություններ խնդրել, ոչ արդարանալ, ոչ էլ առավել ևս հակադարձել։ Իրականում, այդ քննարկումներ պարզ ցույց տվեցին առկա խորը հասրակական մի խնդիր. մեր հասարակության մի շերտ կամ կտրված է իրականությունից, կամ էլ չունի էլեմենտար պատկերացում անկախություն ասվածի մասին։

Փորձեմ իմ բառերով սահմանել, թե ինչ է անկախություն ասվածը. Անկախ պետութուն ու պետականություն ունենալու համար պետական տվյալ գոյացությունը պետք է չունենա ուղղակի կախվածություն այլ պետություններից ու աշխարհաքաղաքական միավորումներից, այն աստիճանի կախվածություն, որը ստիպի տվյալ պետությանը թեկուզ երբեմն անտեսել սեփական շահերը կամ ենթարկվե դրսից եկող կարգադրություններին։
Հիմա հատուկ այն մարդկանց համար, ովքեր կարծում են, թե Արամ Մանուկյանի կարդացած լոլոն, որ անկախության հռչակագիր է կոչվում, արդեն իսկ բավարար է անկախ լինելու համար, բերեմ պարզ օրինակներ, որ դա այդպես չի։

— մենք անկախ չենք տնտեսապես, քանի որ մեր տնտեսության մեծ մասը հանդիսանում է տարբեր արտասահմանայն ընկերությունների մասնավոր սեփականության (հիմնականում Ռուսաստանի),
— մենք անկախ չենք ռեսուրսապես, քանի որ շրջանառվող ապրանքների 80 տոկոսը մենք ներկրում են ու բավական է, որպեսզի Վրաստանը փակի իր սահմանը 1 ամսով ու դա մենք մեր կաշիների վրա կզգանք, էլ չասեմ, թե ինչ կլինի, եթե ինչ ինչ պատճառներով Ռուսաստանը թարսվի հետերս, ինչպես դա եղավ Վրաստանի պարագայում
— մենք անկախ չենք աշխարհագրապես, որովհետև հանդիանում ենք անկլավ և չունենք ելք ոչ դեպի ծով, ոչ էլ տարածաշրջանում առկա որևէ լուրջ առևտրատրանսպորտային հանգույցի

— մենք անկախ չենք քաղաքականապես, այլապես մեզ չէին կանգնեցնի 94-ի Կիրովաբադի դրաասների առաջ, այլապես մեզ վրա մատ թափ չէին տա ու չէին ստիպի աղանդների օդերը բացել և այլ բազմաթիվ օրինակներ։ Ու անկախ չեն հատկապես մեր արտաքին ու ներքին քաղաքականություն կերտողները, որովհետև բոլ է պետդեպի մի մատի շարժումը, և նրանց բանկային հաշիվները կսառեցվեն աշխարհի բոլոր բանկերում։
— մեննք անկախ չենք նույնիս մշակությաին առումով, որովհետև ցավոք սրտի, վերջին քսան տարում որևէ բան այս ոլորտում էլ չի ստեղծվել, այլ անընդհատ ներկրվել է։

Ու էսքանով հանդերձ, ես ասում եմ ոչ ես նման «անկախության» կողմանկից չեմ, բայց դա չի նշանակում որ ես դեմ եմ անկախությանը ընդհանրապես, ուղղակի քաջ գիտակցում եմ, որ իրական անկախության մասին մտածելու համար մենք պետք է առնվազն մի 15 անգամ ավելի շատ բնակչություն ուենանք ու ուժեղ գաղափարա-բարոյական հենք, ինչի համար տասնամյակներ են պետք։ Իսկ որպեսզի մենք ունենանք այդ տասնամյակները ու աժել-բարգավաճելու հնարավորությունը, մենք պետք է երաշխավորված լինենք արտաքին ու ներքին վտանգներից, ինչը կարող է տալ միայն ԽՍՀՄ պես առողջ կոնգլոմերատի մաս կազմելը։
Եկանք հասանք հայրենասիրությանը։ Էսքան թերություններով հանդերձ, մեկ է, Հյաստանն իմ տունն ու հայրենիքն է ու բացի զուտ աբստրակտ բարոյական պարտքից, ես ժամանակին տվել եմ զինվորական երդում, որը պիտանելիության ժամկետ չունի ու ինչպես աղջկան կսիրեի իր ողջ թերություններով հանդերձ, այնպես էլ հայրենիքս եմ սիրում, իսկ լավ ապագայի տեսիլքը ամենքի մոտ տարբեր կարող է լինել, ինչը չեն հասկանում որոշ ֆեյսբուքահայեր, ովքեր բարբաջելով ազատության մասին, սկի ի վիճակի չեն համակերպվել դիմացինի կարծիք արտահայտելու իրավունք հետ։
Համենայն դեպս, ես գոնե գիտեմ, որ ի տարբերությունու որոշ դեմագոգների, անգամ այս արատավոր «անկախության» համար ես ավելի շատ բան արած ունեմ, քան ուղղակի ֆեյսբուքում եռագույնի և վերև պարզած բռունցքների նկարներ դնելը։ Էսքանը։

Չորս ամենավտանգավոր երևույթները, որոնք կարող են կործանել մեզ

Ցանկացած պետության պետականության հիմքում ընկած է այդ պետության հասարակությունը. որքան ավելի միավորված ու առողջ է հասարակությունը, այնքան ավելի կայուն ու ազատ է պետությունը։ Միևնույն ժամանակ, ցանկացած հասարակությունը ընթանում են տարաբնույթ գործընթացներ, որոնք միշտ չէ, որ նպաստում են հասարակության առողջացմանն ու զարգացմանը, իսկ հաճախ էլ ամբողջովին հակառակ ազդեցություն են ունենում։ Ուզում եմ խոսել մեր հասրակությունում առկա չորս երևույթների մասին, որոնք ըստ իս, մեծագույ վտանգ են ներկայացնում ինչպես մեր հասարակության, այնպես էլ առհասարակ պետության ու պետականության համար։ 

Օգնեք Կյանքի Խոսքի իրական դեմքը ցույց տալ բոլորին

Ժողովուրդ, շատերը բողոքում են, որ ոչ մի բան չի արվում աղանդների դեմ պայքարելու հարցում։ Համաձայն չեմ, շատ բաներ արվում է, ուղղակի մինչ այս տեղեկատվական դաշտը կամ մոնոպոլիզացված էր, կամ քաոտիկ։ Երեկ մենք Blog News-ում վերահրաարակեցինք մի նյութ, որտեղ պարզ ցույց էր տրվում Կյանքի Խոսք աղանդի իրական դեմքը և անհերքելի ու տեսագրված փաստեր էին մեր շոուբիզնեսի ակնառու մի շարք ներկայացուցիչների և այսս աղանդի սերտ կապերի մասին։

Կյանքի Խոսքն այս անգամ չէր կարող հեռացնել տեսանյութը համացանցից, քանի որ այն տեղադրված է vimeo-ում, որը չի վերահսկվում Կյանքի Խոսքի կողմից, ինչպես դա արվում է youtube-ի պարագայում։ Ընդամենը մի քան իժամվա ընթացքում նյութը արդեն նայել են մոտ 30000 հազար մարդիկ ու աղանդը տեսնելով, որ չի կարողանում ստանդարտ կերպով պայքարի դրա դեմ, մոբիլիզացրել է համացանցում առկա իր բոլոր կողմնակիցներին ու կարեկցողներին, որպեսզի վերջիններս ամեն գնով կասեցնեն նյութի հետագա տարածումը։ Ընդ որում, վերջիններս չեն խորշում կիրառվող միջոցներում։ Դրանք արտահայտվում են մեկնաբանություններում իբր նեյտրալ մարդկանց կողմից «առողջ քննադատության» կիրառումից սկսած, նյութը տարածելու ու դիտելու դեպքում ընկերների ցուցակից հեռացնելու մասին սպառնալիքներով շարունակած ու բացահայտ սպառնալիքներով վերջացրած։

Մենակ ՀԱԿ-ականները կարող էին Վանյանին պաշտպանել

Այ մարդ, ինչ մեղքս թաքցնեմ, որոշել էի էս նախընտրական քարոզարշավի ժամանակ հնարավորինս չքլնգել ՀԱԿ-ին, որ հետո չդառնար, որ այլ կուսակցությունների եմ պաշտպանում, որովհետև վերջին հաշվով իմ համար սաղ էլ վատ են, ոչ մեկից էլ ոչ մի լավ բան ակընկալել չի կարելի։ Բայց արի ու տես, որ ՀԱԿ-ի ֆեյսբուքյան ակտիվիստները էնքան են խորացել իրանց «աննկուն» պայքարում, որ մարդ չի կարում դաժե վատը չխոսա դրանց մասին։ Սաղ պարերը պարել էին մեր մոմի լույսի սիրահարները, հիմա էլ անցան Վանյանին պաշտպանելու։

Երբ դեռ նոր էր շուխուռն ընկել, որ մեծատառով «Գ» Վայնյանը հիմա էլ ուզումա բադրջանական ֆիլմերի փառատոն Լեննականում անի, երբ սաղ ֆեյսբուքը էդ անասունին մեր էր քրֆում, մեր ուղղափառ լևոնականների ֆեյսբուքյան ավանգարդը սկսեց բարբաջել, բա թե կինոյա էլի, ինչա եղել, եկեք լինենք հանդուրժողական, արվեստը ազգություն չի ճանաչում։

Կյանքի Խոսքի նորանոր հերոսությունների մասին

slaq.am-ը կարողա շատ կիքսերա անում քաղաքական ու հասարակական հարցեր լուսաբանելուց, բայց էն, որ ԿԽ-ի ու այլ աղանդների հերը անիծող ու տեղը տեղին մասկեք տրաքցնող տեսանյութերա սարքում՝ հաստատ։ Անպայման նայեք ժողովուրդ ջան.

Փոքրամասնություններն ու երկակի ստանդարտները

Հիրավի, էս մեր փոքրամասնություններն ու առհասարակ լիբեռաստները լրիվ են ցնդել իրանց լոլոներից։ Երեկ մեկ, էսօր երկու, իսկ գոմիկները արդեն հաթաթա են անում նորմալների վրա, աղանդավորները՝ քրիստոնյաների վրա ու սա ուղղեկցվում է երկակի ստանդարտների համատարած ու տոտալ կիրառմամբ։ Ակամայից երանի ես տալիս էն ժամանակներին, երբ սրանց գլուխներին բամփում էին, երբ ծպտալու փորձ էլ չէ էէէէէէ, լույս աշխարհ դուրս գալու փորձ էին անում։

Եվրոինտեգրացիայի ցավը տանեմ, ինչքան ուռոդ կար, զուբրիտ արեց մարդու իրավունքները ու կլիշե ֆրազերը, դրանցից էլ թվով ավելի շատ զոմբիներ լսեցին ու հավատացին դրանց ու հիմա արդեն ականատես ենք լինում մի իրավճակի, որ իրավացիության ու արդարության չափանիշ ու չափորոշիչ են դառնում էն ամենազզվելի դեմքերը, որոնց հնարավորա ճարել էս մեր պստիկ երկրում։ Ընդ որում, բոլոր այն բաները որ մեզ՝ նորմալ ու ադեկվատ մեծամասնության ներկայացուցիչներին չի կարելի, իրենց ոչ միայն կարելի է, այլ սամո սաբոյ ակնկալվող բաներ են։

Կյանքի Խոսքն էլի անմեղ գառի ամպլուայում է

Մինչ բուն թեմային անդրադառնալը մեջբերում եմ ԿԽի տարածած հայտարարույթունը Տեր Եսայի քահանայի մամլո ասուլիսում հնչած մեղադրանքների վերաբերյալ.

Երևանի Սբ Երրորդություն եկեղեցու հոգևոր հովիվ Տ. Եսայի քահանա Արթենյանը երեկ կայացած ասուլիսի ժամանակ հերթական անգամ իր պարտքն է համարել հերյուրանք տարածել Ավետարանական ընտանիքի եկեղեցիների և հատկապես` «Կյանքի Խոսք» եկեղեցու վերաբերյալ: Ցավոք սրտի, մեր եկեղեցու հասցեին անվայել բնորոշումներ տալը և իրականությանը չհամապատասխանող տեղեկություններ հաղորդելը, եկեղեցու հետևորդների արժանապատվությունը վիրավորելը, հասարակության մեջ ատելություն և թշնամանք սերմանելը արժանապատիվ հոր համար դարձել է սովորական գործելաոճ:

Քահանան այս անգամ որոշել էր «Կյանքի Խոսք» եկեղեցուն մեղադրել անառակությունը և անառակ կեցվածքը խրախուսելու մեջ` փորձելով դա հիմնավորել նրանով, թե իբր դերասանուհի Անժելա Սարգսյանը եղել է «Կյանքի Խոսք» եկեղեցու անդամ, և թե իբր նրա կյանքի աղմկահարույց իրադարձություններն առնչվում են եկեղեցու գաղափարախոսության հետ:

Մեր գոռոզ «աստղերի» մասին

Վերջին շրջանում օր չի անցնում, որ հերթական մթոմ-աստղ չհայտնվի ու երեկ մեկ, էսօր երկու, մեկ էլ իրանց սկսում են դնել գերմարդկանց տեղ՝ լուսավորված, զարգացած, ճաշակով, օրիգինալ և անկրկնելի։ Միաժամանակ համ ծիծաղալուա, համ էլ ջղայնացնումա։ Հասկանում եք, երբ տեսնում ես հերթական լղոզված հավը կամ կաստրատի ձայնիկով մի հատ ղզողլան սկսումա իրան դնել մի այլ կարգի մշակութային ու հասարակական արժեք կրող անհատի տեղ, էդ արդեն սկսումա մարդու ջղայնացնել։ Ուզում եմ մի քիչ վերլուծեմ մեր շոու բիզնեսում նկատածս հոգեբանական շեղումները ու խնդիրները, բայց չեմ ուզում անուններով անդրադառնալ, ֆանատների զահլեն չկա։

Առաջին խնդիրը, որից կուզենայի խոսել, դա պատասխանատվության զգացման պակասն է։ Մեր աստղերից շատերը չեն հասկանում, որ իրենք կամա, թե ակամա դառնում են կրկնօրինակման առարկա ժողովրդի ինչ որ շերտի համար, հատկապես դեռահասների համար։ Ի՞նչ է իրենից ներկայացնում այդ պատասխանատվությունը։ Հայտնի դառնալուց հետո դու այլևս ամբողջությամբ քոնը չես, որովհետև անընդհատ գտնվում ես ուշադրության կենտրոնում ու քո ցանկացած արարք կարող է հանգիստ դառնալ կրկնօրինակման առարկա ասենք մի ինչ որ երկրպագուի համար։ Կարճ ասած, հայտնի դառնալով, դու դառնում ես էտալոն որոշ մարդկանց համար ու մասնակի

Զզվել եմ մթոմ նացիոնալիստներից

Այ մարդ, արդեն ներվերս խառնվումա իրար, երբ ամեն պատեհ ու անպատեհ առիթով, ինչ որ փթիր սկսումա փռթել հայ ժողովրդի եզակիությունից, Հայաստանի կայսերական նկրտումներից, ազգային առաքելությունից, ազգայնականությունից ու առհասարակ հայոց պատմությունից: Մի կողմից նեռվայնացնումա, որ խոսացողները` որպես կանոն փթիրներ են, մյուս կողմից էլ էն, որ սկսում են էս թեման մաժմժել ամենաախմախ առիթներով:
Հասկանում եք, ես ներվայնանում եմ, երբ փետրվարի 23-ին մեկ էլ տեսնում ես ոմն սուբյեկտներ լատինատառ հայերենով սկսում են էշ-էշ դուրս տալ, որ վիձիտե լիիի, էդ հայկական տոն չի, ռուսականա ու ապազգայինա դա նշելը: Ասա այ ոչխար, դա Սովետական Միության բանակի օրնա, որում ծառայել են նաև հայերը, ու ինչքանով որ ռուսների տոննա, էնքանով էլ էն հայ մարդկանցնա, ովքեր ծառայել են ընդհանուր հայրենիքին: Բացի դրանից, ինչ եք զոմբիացել? Եթե չի կարելի նշել հայրենիքի պաշտպանի օրը, ապա ինչու է կարելի նշել ասենք Նոր Տարին, Մարտի 8-ը, և այլ տոներ: Չէ որ սրանցից ոչ մեկը ոչ բնիկ հայկականա, ոչ էլ առհասարակ հայերի կողմիցա ստեղծվել: