Ինչպես պահպանել աղջկա հետաքրքրությունը քո անձի հանդեպ

Էսօր հեչ հավես չունեմ խոսելու քաղաքականությունից, ոչ էլ անգամ լուրջ հասարակական հարցերից, փոխարենը, հիշել եմ մի տարի առաջ էս ժամանակների զբաղմունքս։ Էն ժամանակ դեռ կար blog.armenianheralc.com-ը, որտեղ ես էլ Արամ Անտինյանի թեթև ձեռքով կարգվել էի, որպես սիրայիճն հարցերի մասնագետ ու կիսակատակային գրառումներ էի գրում աղջիկ-տղա փոխհարաբերությունների մասին։ Էսօր սիրտս քաշեց էլի էդ թեմատիկային անդրադառնալուն, իսկ ավելի կոնկրետ՝ հետաքրքիր ու համակրանք վայելող կերպար ստեղծելու ու պահպանելու հաեցակարգին։ Իրականում դա այդքան էլ բարդ չէ, բայց պետք էլ չէ թերագնահատել ու չափազանց հեշ ու ինքնաբերաբար ստացվող բան համարել դա։ Ուղղակի պետք է հետևողականորեն ու հանգամանալից ուսումնասիրել և պահպանել մի քանի առանցքային կետեր.

Թարմություն

Տղան պետք է միշտ ի վիճակի լինի ապահովել թարմությունը, ընդ որում բառի բուն և փոխաբերական իմաստով։ Երբ դու արդեն սկսել ես հանդիպել աղջկա հետ, երբ դուք արդեն օֆֆիցիալ հարաբերություններ ունեք, էական չէ. տղան պետք է միշտ լինի թարմ թե ֆիզիկապես, թե որակապես։ Ֆիզիկական թարմություն ասվածը կարծում եմ հարկ չկա բացատրելու ամենայն մանրամասնությամբ, եթե դու կարծում ես, որ տղուն ամենասազական հոտը քրտնքինն է, որը տոնից տոն կարելի է միախառնել

Տղամարդկության, սիրելու ու հեղինակության մասին

Երեկ երեկոյան մոտ երկու ժամանոց հեռախոսազրույց ունեցա մի աղջկա հետ, ով ժամանակին եղել է ընկերուհիս։ Չէ, նենց չի որ էլի անցյալն էինք հիշել, կամ ես էի ինչ որ դուբլ երկու փորձում անել։ Ասեմ ավելին, ինձ համար անակնկալ էր այս զրույցը, բայց փաստը մնում է փաստ, մարդը որոշել էր կիսվել իր մտահոգություններով ու խնդիրներով ինձ հետ։ Իհարկե ես չեմ պատրաստվում հրապարակել խոսակցության մանրամասները կամ իրավիճակը, պարզապես ուզում եմ կիսվել մի քանի դիտարկումներով, որոնք իմ մոտ ձևավորվեցին ու առաջ եկան նաև այս երկխոսության արդյունքում, քանզի համոզված եմ, որ դրանք վերաբերում են մեր հասարակության համար խիստ ակտուալ ու կարևոր երևույթների։ 

Հայ աղջիկներին չի հերիքում համարձակություն

Ինչ որ հոգնել եմ քաղաքական հարցերին անդրադառնալ, որոշել եմ մի որոշ ժամանակ քննարկել հասարակական-հոգեբանական հարցեր։ Էս անգամ էլ մտածում էի մեր հայ աղջիկների մասին։ Ավելի կոնկրետ, այն չափորոշիչների, որոնք էլ ավելի գրավիչ ու հետաքրքիր կարող են դարձնել ինչ որ աղջկա ինձ համար, բացի արտաքին տվյալներից։

Գաղտնիք չի, որ գոյություն ունի հայ աղջկա կերպարի մի արխիտիպային կարծրատիպ, որին բնորոշ է զուսպ, համեստ ու հեզ բնավորությունը։ Ինքնին այս կարծրատիպի մեջ ոչ մի վատ բան չկա, սակայն ինչպես և շատ այլ հարցերում, այստեղ ևս տեղ է գտել կարծրատիպի ծայրահեղացում հասարակության մեջ։ Մասնավորապես, կա մի քանի հանգամանք, որոնց արժի անդրադառնալ։