Ասք Բաքու-Երևան էքսպրեսի կլիենտների ու լրագրողական անհեռատեսության մասին

Սահմանային լարվածության նոր շրջափուլը հաշվի առնելով, կարծում եմ՝ կրկին ակտուալ է Բաքվին հանձնված կլիենտների թեման ու այնպես ստացվեց, որ մի քանիսի պատմությունները վերհիշելու համար դրանց մասին հրապարակումները աչքիս տակով անցկացրեցի։ Ու գիտե՞ք, մի ուշագրավ օրինաչափություն եմ գտել․ գրեթե բոլոր «հերոսները» հայկական մամուլի իսկական աստղեր էին, ընդ որում՝ ընդհուպ մինչև հանձնվելը։ Մյուս օրինաչափությունն այն է, որ առավել կարկառուն կլիենտների պարագայում Ադրբեջանին հանձնվելու շանտաժը եղել է շարունակական ու սկսվել է շատ ավելի վաղ, քան բուն քայլն անելը։

Հեռուն չգնանք. նույն Սյուզան Ջաղինյանն ու Թամելլա Արզումանյանը պարբերաբար հայտնվում էին առաջատար պարբերականների էլեկտրոնային էջերում, ընդ որում՝ բնավ էլ ոչ քննադատվողի կարգավիճակում։

В Минводах продолжается антиармянский чиновничий беспредел санкционированный лично губернатором (Video)

Возможно многие уже успели подзабыть, но ранней осенью 2014ого года казалось бы бытовая драка в Минводах чуть не вызвала международный скандал. Напомню, что тогда, случился конфликт между двумя группами и в результате конфликта, А ТАК ЖЕ в результате халатности врачей и не оказанной первой помощи, от полученных травм умер некто Ларионов, после чего десятки людей принимавших участие в конфликте (в основном — армян) загремели за рештоку.

Но с первых же дней начался такой балаган, который вызвал бурю возмущения не только в самом Ставраполье, но даже в Армении. Дело в том, что уже с первых дней инициативу взял в свои руки губернатор края Владимир Владимиров и вместо того, чтоб гарантировать прозрачность следствия и справедливый суд, он начал антиармянскую компанию без всякого суда и следствия, игнорируя презумпцию невиновности и право на справедливый суд, для себя определили виновных и даже статью, которая должна была быть инкременирована задержанным — убийство.

Facebook-ի եկամուտները ավելի արագ են աճում, քան օգտատերերի թիվը

Էսօր ասեցի ուսումնասիրչմ, թե Facebook սոցիալական ցանցի եկամտների ու օգտատերերի քանակի աճի դինամիկան ինչպես է փոխվել այս տարվա երրորդ եռամսյակի ու անցած տարվա նույն ժամանակահատվածը հավելելիս։ Ասեմ, որ բավականին հետաքրքիր պատկեր է ստեղծվում ու կարելի է փաստել երկու բան.

1. Facebook-ը շարունակում է աճել ու դա արտահայտվում է թե՛ օրական, թե՛ ամսկան այցելուների քանակով, թե՛ բջջային սարքերից կատարված մուտքերի քանակի աճով։

2. Facebook-ի եկամուտները և հատկապես՝ գովազդից ստացվաղ եկամուտները ևս աճում են, ընդ որում՝ տոկոսային արտահայտմամբ՝ շատ ավելի շատ ու ավելի արագ, քան օգտատերերի քանակը։

Օրինակ՝ դիտարկենք օգտատերերի ու այցելությունների աճի դինամիկան՝ անցած ու տարվա երրորդ եռամսյակների ցուցանիշներ համեմատելով. 

Губернатор Ставрапольского края синициировал и поддержиавет гонение на армян

После скандального убийства в Минводах события в Ставрапольском краю начали развиваться драматично и молниеносно, но что примечательно — теперь можно со смелостью утвердать, чо за всей первичной шумихой и обильной дезинформацией, ровно как и за таким развитием событий стоит никто иной, как новый губернатор Ставрапольского края — Владимир Владимиров. В результате поковерных интриг этого деятеля, на данный момент уже можно констатировать факт, что в краю началась насточщая охота на ведьм — по отношению к армянам, но об этом ниже.

Давайте срезюмируем что и как начиналось и к чему пришло.

Предистория

Несколько недель тому назад российское информационное поле взорвалось: сообщалось, что 40 разяренных армян в Минводах проникли в больницу после какого то конфликта, и зверски убили некоего Анатолия Ларионова и покинули место преступления. Об этом говорили и писали все, показывали по федеральным каналам, в минводах провели митинг (несколько десятков “митингующих” было доставлено в вытрезвители сразу после митинга) в минводах, вой поднаяли вякие националистические и неофашистские организации и тд.

К стати, что самое интересное в прологе истории — это видео с камер наблюдения больницы, которая представляет собой смонтажированный по кускам ролик, где виден сам момент избиения, но в основном видно, как несколько десятков молодых людей носятся по больнице гоняяь за кем то.

http://www.youtube.com/watch?v=aHI-ZR_tccM

Հրաչյա Հարությունյանի պատմությունը կրկնվում է՝ այս անգամ Միներալինիե վոդիում

Օրեր առաջ սկզբում համացանցով, իսկ հետո ռուսական բոլոր խոշոր հեռուստաընկերությունները մի տեսանյութ տարածեցին ու հաղորդեցին, որ Միներալնի Վոդիում 40 գազազած հայ հիվանդանոցում ծեծելով սպանել են մի ռուսի ու արգելել են բժիշկներին բուժօգնություն ցուցաբերեն։ Ռուսական տեղեկատվական դաշտը հեղեղված էր շատ միորինակ կոնտենտով, որում ուղակիորեն ասվում էր, որ կնոֆլիկտը ազգամիջյան լարվածության հողի վրա է եղել ու շատ պատկերազարդ նկարագրվում էր հայերի կողմից իրականացվող բեսպրեդելը, ոստիկանների ու բժիշների անգործությունը ու բնակչության անօգնականությունը։

Ի սկզբանե, ես էլ կուլ տվեցի խայծը ու մարսեցի այն ինֆոն, որը կար, բայց աստիճանաբար սկսեցին տարօրինակ դետալներ բացահայտվել, ինչը դրդեց հարցն ավելի մանրամասն ուսումնասիրելու։ Ասեմ, որ արդյունքում բացվեց միանգամայն այլ պատկեր, քան մատուցվում էր, որտեղ էլի ականատես ենք լինում նրան, որ Ռուսաստանում կան ինչ որ ուժեր, ովքեր ինչպես Հրաչյա Հարությունյանի դեպքում, այնպես էլ հիմա, փորձում են օգտագործել ցանկացած պատրվակ՝ հակահայկական ու հակակովկասյան տրամադրություններ հրահրելու ու ազգամիջյան բախումների հասնելու համար։

Ես հիմա հերթով կներկայացնեմ, թե ինչ է հաջողվել ինձ պարզել՝ ուսումնասիրելով համացանցում առկա տեղեկատվությունը, ինչպես նաև հենց Միներալնի Վոդիից հաղորդված մանրամասները։

Սպառողական հասարակությունը՝ մարդկային մանիպուլյացիայի գործիք

Նկատե՞լ եք, թե ինչ արագ է փոփոխվում մեր հասարակությունը: Ինչպե՞ս ենք մենք ու մեր կողքինները ավելի ու ավելի ընկղմվում մերկանտիլիզմի ու նյութապաշտության, մատերիալիզմի ու առաջին հերթին բնականոն թվացող, բայց իրականում անհեթհեթ պահանջմունքերի հորձանուտը: Տարբեր մարդիկ, տարբեր կերպ են տեսնում ու ընկալում այս իրավիճակը: Դրան տալիս են տարբեր անվանումներ ու տարբեր բացատրությունն էր, բայց փաստը մնում է փաստ՝ մեզ բոլորիս մանիպուլացնում են ու բավականին բարեհաջող: Դավադրության տեսությո՞ւն է թվում: Այնին այն ամենևին էլ այդպիսին չէ:

Քանի՞ հոգու գիտեք ձեր շրջապատում, որ վաստակում է ամսական մի 80.000, բայց ապառիկով 300,000 դրամանոց հեռախոս է վերցրել: Քանի՞ հոգի գիտեք, որ իսկական շոփահոլիկ է դարձել ու անհամբեր սպասում է հերթական շաբաթ-կիրակիին, կամ էլ աշխատավարձին, որպեսզի գնա ու հերթական զույգ կոշիկն առնի, թեև նար մենակ այդ ամիս արդեն 3 զույգ կոշիկ գնել էր: Քանի՞ հոգի գիտեք, որ թեև շոփահոլիկ չէ, բայց գնում է այնպիսի  բաներ, որոնք իրեն ամենևին էլ պետք չեն, կամ էլ եթե պետք են, ապա ոչ այդ քանակությամբ կամ այդ գնային սեգմենտում: Վստահ եմ, որ շատերդ, եթե չասեմ բոլորդ, ունեք այդպիսի մարդկանց ձեր շրջապատներում, իսկ եթե ավելի անկեղծ լինենք, ապա բոլորս էլ այս կամ այն առումով ենթարկված ենք այս «ախտահարմանը»: Իրականում սա մե՜ծ խաղի ու լավ հաշվարկված ռազմավարության արդյունք է:

Ինչպես անգամ ամենաառողջ ու ամենակուռ արժեհամակարգի հերն անիծել կամ «Օվերտրոնի պատուհանի» մասին

Շատ կարևոր ու ակտուալ նյութ, որը պարզապես անհրաժեշտ է կարդալ:

Մեր ու ոչ միայն մեր հասարակությունը պարբերաբար իրար է խաառնվում ու սարսափում է արժեհամակարգային այն «նորարարություններից», որոնք գալիս են առավելապես Արևմուտքից: Դեռ մի 100 տարի առաջ անհնար էր պատկերացնել, որ ասենք համասեռամոլությունը կսկսեն մատուցել որպես նորմա, 50 տարի առաջ անհնար էր թվում, որ ամուսնությունը միանշանակորեն չի ընկալվի, որպես կնոջ ու տղամարդու միջև կնքված միություն, դեռ 10 տարի առաջ էլ անհնար էր պատկերացնել, որ միասեռ զույգերը երեխաներ կորդեգրեն, իսկ եվրատեսիլատիպ տեղերում կհաղթեն թրաշով անասուններ:

Չեմ ուզում ֆիքսվեմ միայն սեռական այլասերվածությունների վրա, ես պարզապես բերեցի արդեն իսկ կոտրված ու նորմա դարձած ինչ որ տաբուի օրինակ: Նույն հաջողությամբ կարելի է նույնիսկ ամենասարսափելի ու անհնարին թվացող տաբուն աստիճանաբար դարձնել նորմա և դրա համար գոյություն ունի հատուկ տեխնոլոգիա, որը ստացել է այդ տեխնոլոգիան մշակած ու հստակ սահմանած գիտնականի անուի անունը՝ «Օվերտրոնի պատուհան»: Ինչպե՞ս է աշխատում ու ի՞նչ է իրենից ներկայացնում այս տեխնոլոգիան:

Շատ պրիմիտիվ կլինի ասել, որ սա ուղեղների լվացում է, որովհետև դա ավելի խորու և ավելի հեռահար ազդեցություն և արդյունքներ բերող պրոցեսս է: Ի՞նչն է դարձնում այն բացառիկ. «Օվերտրոնի պատուհանը» երաշխավորում է գրեթե 100 տոկոսանոց արդյունք, եթե դրանում նկարագրված մեխանիզմներն ու ինստրումնենտները ճիշտ են կիրառվում:

Մեր կենցաղում հաճախ հանդիպող մարդկային հոգեբանության երկու հետաքրքիր երևույթ

Մարդկային հոգեբանությունը հիրավի հանդիսանում է ամենաքիչ ուսումնասիրված ու յուրացված դաշտերից մեկը գիտությունում, միևնույն ժամանակ, հանդիսանալով ամենաբարդերից մեկը, որը ունի ոչ միայն տեսական-ակադեմիական նշանակություն, այլև շատ կիրառական: Այսօր ձեզ կպատմեմ երկու հոգեբանական ֆենոմենների մասին, որոնք հադիպել են յուրաքանչյուրիս, եթե չասեմ, որ յուրաքնաչյուրս այս կամ այն չափով կրել են այդ ֆենոմեններն իրենց վրա:

Առաջին նման հոգեբանական ֆենոմենը իրենից ներկայացնում է հոգեբանական շեղում, որը ստացել է Ստոկհոլմյան սինդրոմ անվանումը: Հասկանալի լեզվով ասած, դա մի երևույթ է, երբ «զոհը» սկսում է սիրել իրեն խոշտանգող, տանջող «դահիճին»: Այս սինդրոմը հատկապես տարածված է քրեական հոգեբանության ուսումնասիրության ոլորտում, բայց հատկապես Հայաստռանում Ստոկհոլմյան սինդրոմը սովորական երևույթ է դառնում կին-տղամարդ փոխհարաբերություններում:

Օրինակ՝ բազմաթիվ են օրինակները հենց ձեր շրջապատում, երբ զույգը բաղկացած է ակնհայտորեն «լավ» ու ակնհայտորեն «վատ» անդամներից, ընդ որում, պարտադիր էլ չէ, որ «վատ»-ի, «խոշտանգող դահճի» կարգավիճակում լինի տղան: Նման զույգերում ականատես ենք լինում, թե ինչպես է «վատը» պարբերաբար ցավ պատճառում, տգեղ վարվում իր զուգընկերուհու/զուգընկերոջ հետ ու կողքից նայողի համար գաղտնիք է մնում, թե ինչն է ստիպում «լավ»-ին հանդոււրժել այդ ամենը: Այո-այո, ի թիվս այլ բաների, դա որպես կանոն նույն Ստոկհոլմյան սինդրոմն է, որը բերում է պաթոլոգիկ սիրահարվածության ու թեև այդ հարաբերություններում գերակայում է ցավն ու վիշտը, զոհը անում է ամեն ինչ դրանք պահպանելու համար, իսկ երբեմն էլ՝ վերականգնելու (եթե այլ հարաբերություններում է, անգամ եթե հարաբերությունները հիասքանչ են):

Մյուս հետաքրքիր հոգեբանական ֆենոմենը կոչվում է փախուստ իրականությունից, որը սերտորեն կապված է վերոնշյալ Ստոկհոլմյան սինդրոմի հետ, բայց նույնը չէ: Անունը արդեն իսկ հուշում է, որ մեր հոգեկանը ստիպում է մեզ աչք փակել իրական պատկերի վրա, իսկ մեր հիվանդագին երևակայությունը միևնույն բանը այլ լույսի ներքո է հրամցնում մեր ենթագիտակցությանը:
Օրինակ, վերադառնալով նախորդ հոգեբանական ֆենոմենին, վերադառնանք նույն-կին տղամարդ հարաբերությունների օրինակին, որտեղ զույգից մեկը ցավ է պատճառում ու վատ է վարվում մյուսի հանդեպ, իսկ մյուսը հանդուրժում է դա ու շարունակում է սիրել իր զուգընկերոջը/զուգընկերուհուն: Էլի բոլորս առնչված կլինենք իրավիճակների, երբ միևնույն մարդը՝ միևնույն երևույթին տալիս է բացասական, կամ խիստ բացասական գնահատական, եթե երևույթը իր հետ չի կատարվում, բայց հենց  նույն մարդը սկսում է արդարացնել, կամ թեթևացնել քննարկվող երևույթը, եթե դա իր հետ է կատարվում: Սա գալիս է նրանից, որ մաարդն ինքնին հակված չէ օբյեկտիվ դատողության, առավել ևս, եթե խոսքը իր մասին է գնում, իսկ երբ առկա է փախուստ իրականությունից, ապա՝ առավել ևս: Սա յուրահատուկ պաշտպանական մեպանիզմ է մարդկային հոգեբանությունում, որի միջոցով մեր հոգեկանը փորձում է պաշտպանվել ու մեղմել իրեն տրավմաներից՝ աշխարհընկալման մեջ շեղումներ մտցնելով:

Այնպես որ, պետք է միշտ փորձել օբյեկտիվ լինել ինքներս մեզ հետ, իսկ իրերին տալ իրենց անունը: Սխալը կարելի է ու պետք է ներվի որպես կանոն, բայց նելրելն ու համակերպվելը նույնը չեն:

Այ սենց թեթև լիկբեզ հոգեբանությունից, մի տեսակ հավեսս տվել էր 🙂

Արտագաղթի մասին

Փետրվար ամսին իմացա, որ ամենամտերիմ ընկերներիցս մեկը ում հետ ես երկու տարի շարունակ բանակում կիսում էի ամեն ինչ՝ հաց, տուլիկ, դժվարություն ու ուրախություն, իր կնոջ ու նորածին երեխայի հետ արտագաղթում է Ռուսաստան: Արտագաղթեց որովհետև լավ աշխատանք էին առաջարկել: Ու նման պատմությունները հազարներով են մեր օրերում և միայն տխմարը կարող է ուրախանալ արտագաղթից, կամ էլ այն մարդը, ով ուղղակիորեն շահագրգռված է, որ արտագաղթ լինի:
Ինչևիցե, ոչ թե արտագաղթի մասին եմ ուզում խոսել, որպես էդպիսին, ոչ էլ անգամ արտագաղթին հանգեցնող տարբեր օբյեկտիվը ու սուբյեկտիվ գործոնների մասին: Ես ուզում եմ խոսել արտագաղթի առաջացարած ռեզոնանսի մասին՝ վիրտուալ տիրությթում ու հատկապես արտագաղթը, որպես պաթետիկ ու մելամաղձոտ հռետորիկայի աղբյուր դարձնելու տենդենցին:
Վերադառնալով ընկերոջս օրինակին. այ մարդ, Կարենը ոչ մի անգամ չասեց «Երկիրը երկիր չի», ոչ մի անգամ չասեց «Գոնե հեռուստացույցով ասեին մնացեք», ոչ մի անգամ չասեց «Փախնել ա պետք ստեղից», ավազկապետություն-բռնապետություն և այլ, և այլն: Ինքն ուղղակի ասեց. «Կոստ ջան, ստեղ ես տանում եմ 250 հազար, ունեմ կին, ունեմ երեխա ու դեռ էլի եմ ուզում երեխա ունենալ: Մոսկվայում ունենալու եմ 50 հազար ռուբլի (650 հազար դրամ) սկզբնական աշխատավարձ՝ աճելու միտումով, դրա համար որոշել եմ գնալ այնտեղ: Հա՛, էս իմ երկիրն ա, և այլն-և այլն, բայցը երկար ծանրութեթև անելով, որո՛ել եմ որ մի ինչ որ ժամանակով պետք ա Ռուսաստանում ապրեմ առնվազն»:

ՃՏՊ-ների վերաբերյալ տրված 32 ամենազվարճալի բացատրությունները

Էս շոգ շաբաթ օրով, երբ համացանցը հագեցած է նեգատիվով, որոշեցի մի քիչ դեմոտիվացնեմ ու դրական լիցքեր հաղորդեմ Ձեզ ու հատուկ դրա համար թարգմանել եմ 32 ամենաախմախ բացատրությունները, որոնք տվել են ՃՏՊ-ի մեջ հայտնված վարորդները:

1. Ես ուզում է արգելակման ոտնակը, բայց չգտա այն (կին վարորդի բացատրությունից):

2. Այո՛, ես վրաերթի եմ ենթարկել հետիոտնին, բայց մեղավորը հենց հետիոտնն է, ինչը ապացուցվում է նրանով, որ սա առաջին անգամ չէ, երբ նրան վրաերթի են ենթարկում:

3. Գրանցված ՃՏՊ-ի մեղավորը ես չեմ, այլ փողոցն անցնող երիտասարդ աղջիկը՝ կարճ շրջազգեստով, ով քայլում էր մայթով: Եթե դուք տղամարդ եք, ապա այսքանն արդեն բավարար է ինձ հասկանալու համար, իսկ եթե կին եք, ապա ինչ էլ ասեմ, միևնույն է չեք հասկանա ինձ: