Նորից հոմոսեքսուալիզմի ու հեռուստատեսության մասին

Ժող ջան, իրոք զահլես գնացելա գոմիկներին քլնգելուց ու հիմա ոչ էնքան իրանց եմ քլնգելու, ինչքան մեր որոշ հեռուստաալիքների՝ գոմիկների շուրջ աժիոտաժ ստեղծելու ու ոչ պրոֆեսսիոնալիզմի համար։ Ուրեմն Հայաստանում էլ երևի մարդ չմնաց, որ չարտահայտվի էդ գեյ կլուբի պայթեցման մասին, սակայն եթե չլիներ հեռուստատեսության և ԶԼՄ-ների ֆակտորը, այդ պատմությունն արդեն մոռացված կլիներ, բայց արի ու տես, որ չէին կարա մեր որոշ լրատվամիջոցներ ձեռքներից բաց թողնեին փիառվելու նման հոյակապ հնարավորություն ու չգիտեմ, պատահականություն է, թե դիտավորություն, բայց կրակի վրա ամենաշատ յուղը լցրաց հեռուստաալիքը Կենտրոնն էր, իսկ համացանցում՝ civilnet-ը… կարծում եմ պետք չի բացաատրել, թե կոնկրետ որ քաղաքական ուժին են պատկանում այս երկու լրատվամիջոցներն էլ…

Մինչ բուն թեմային անցնելը, մի դեպք պատմեմ։ Կհիշեք, որ սրանից մի քանի ամիս առաջ, էն Գոռ Թամազյանին տարել էին Հ1-ի «Ազատ Գոտի» ու մեր ֆաշիստը նենց փառահեղ էր հանդես եկել, որ ակամայից հասարակության մի հատվածի մոտ սիմպատիիաներ էր առաջացել նրա ընդդիմախոս կողմի հանդեպ, որը եթե հիշում եք, բաղկացած էր մեղմ ասած պռո-գոմիկից, սատանիստից և ֆեմինիստկից (3 в одном էլի)։ Էդ հաղորդումից հետո քննարկվում էր մի հատ էլ հաղորդում նկարելու տարբերակը, այս անգամ հենց հոմոսեքսուալիզմի քարոզչության մասին ու որպես ընդդիմախոս կողմի թեկնածու նաև կար իմ թեկնածությունը, սակայն երկար-բարակ բանակցություններից հետո, այդ հաղորդումը չնկարահանվեց, մասավորապես ելնելով այն հանգամանքից, որ անկախ նրանից, թե ինչքանով կհաջողվի հաղորդման ընթացքում տվյալ հաղորդմանը ռո-գոմիկական կողմին, միևնույն է, եթե նրանց եթեր տրամադրվի, դա ինքնստինքյան կնպաստի նրանց լեգիտիմացիային ու էլ ավելի պոպուլյարիզացիային։ Ընդհանուր առամաբ հաամաձայն եմ նման դիրքորոշման հետ։

Այնինչ, եկեք մի հատ հասկանանք, թե ինչ արեցին civilnet-ն ու Կենտրոնը. նրանք ոչ միայն եթեր տրամադրեցին մեր երկնագույն լեգիոնի ներկայացուցիչներին, այլև որևէ ընդդիմախոս կողմ չներառեցին իրենց հաղորդումներում՝ դարձնելով դրան գոմինկների ու լեսբինների մենախոսությունների ու քարոզչության հարթակ։ Իսկ գոմիկներն ու լեսբիներն էլ լյոխ չէին, միանգամից օգտվեցին առիթից ու համայն հայությանը էլ ֆաշիստ, էլ հիվանդ ու էլի եսիմ ինչ կոչեցին՝ քաջ գիտակցելով, որ որքան շիկացնեն մթնոլորտը, այնքան ավելի երկար կմնան հասարակության ուշադրության կենտրոնում, ինչը ուղղակիորեն մտնում է նրանց շահերի մեջ։
Հարց է առաջանում, թե ի՞նչ նպատակ էին հետապնդում նշվածս լրատվամիջոցները, երբ նման քայլի էին գնում։ Չեմ հավաատում, որ այստեղ զուտ պրոֆեսսիոնալիզմի պակասի խնդիր է, ես դրա մեջ ավելի խորը գնացող նպատակներ եմ տեսնում։ Նախ, կա տարբերակ, որ այս կերպով որոշ քաղական ուժեր ու կերպարներ ցանանում են հասնել նրանն, ինչին չհասան ընտրությունների արդյունքում՝ հասարակության բևեռացմանը ու կրիտիկական զանգվածի առաջացմանը։ Մյուս կողմից, եկեք մի պահ հիշենք, թե փաբը պայթեցնողների համար գրավը մուծողներն ովքեր էին ու ինչ քաղական ուժ էին ներկայացնում…

Ըստ իս, կա երկու տարբերակ այս ամենի մեկնաբաանությունը տալու.

1. Պարզապես գնում է պայքար հասարակության տարբեր ծայրահեղական շերտերի ու դրանց համակիրների քվեների համար՝ հետագա ընտրություններում, տարբեր կուսակցությունների միջև։
2. Եթե հաշվի առնենք, որ ԲՀԿ-ի ու ՀՅԴ-ի հետևում էլ նույն մարդու շողքն է երևում ու ենթադրենք, որ այն խոսակցությունները, իբր հենց այդ շողքատերն էր հետաքրքրված հետընտրական լարված մթնոլորտ ունենալու մեջ անհիմն չեն, ապա ընդհանուր պատկերն ավելի խորը ու մռայլ է դառնում քան հիմա։ Հույս ունեմ, որ սխալվում եմ…